Signalen 114
R. Sollie-Sleijster
28-11-20
Struikelblokken in eerste lhbtiq-strategie EU
RD 13-11-2020
De Eurocommissarissen van Waarden en Gelijkheid, resp. Vera Jourova en Helena Dalli, zien een verontrustende trend van toenemende discriminatie van lhbtiq’ers en aanvallen op hun evenementen in delen van de Europese Unie. Dat is voor de Commissie reden met een strategie te komen om deze nieuwe ontwikkelingen de kop in te drukken.
Zo wordt voorgesteld haat tegen lhbtiq’ers in de EU strafbaar te maken. Het dagelijks bestuur in Brussel wil deze op de lijst van zogenoemde ‘Euro-crimes’ zetten. Dit zijn misdrijven die ‘vanwege hun bijzonder ernstige aard’ en ‘grensoverschrijdende dimensie’ op Europees niveau worden aangepakt. Om op deze lijst te komen moeten alle lidstaten er mee instemmen.
De commissie wil bovendien dat elke lidstaat alle vormen van ouderparen erkent. Ook hier moeten alle lidstaten unaniem mee instemmen, maar het is de vraag of Polen en Hongarije hierin meegaan. Familierecht is nog steeds een nationale bevoegdheid.
De Eurocommissarissen hadden zorgen om Polen en Hongarije. Zij wensen geen lhbt-vrije zones te accepteren, omdat zij dat ‘eigenlijk gebieden zonder menselijkheid vinden’. Deze zones bestaan in sommige delen van Polen. En ook de wetsvoorstellen van de Hongaarse partij van premier Viktor Orbán worden afgekeurd door de commissaris van Gelijkheid, want deze zijn bedoeld om kinderen op te laten groeien met de waarden van de christelijke cultuur, namelijk een gezin met één man en één vrouw als ouders. De commissaris van Waarden wil hier wijzen op de internationale verplichtingen wat mensenrechten betreft, die de EU-landen moeten nakomen. Zij moeten ‘de fundamentele waarden, waarop de EU is gebaseerd, nakomen’, zo benadrukt zij.
De Nederlandse Europarlementariërs waren in meerderheid positief gestemd over de lhbtiq-strategie van de Commissie. Liesje Schreinemacher (VVD) zei dat ‘de recente discussie in Nederland over discriminatie op scholen pijnlijk duidelijk maakt dat dit onderwerp nog steeds onze aandacht en actie vereist.’ Bert-Jan Ruissen (SGP) uitte evenwel zijn zorgen over de ruimte in de EU om ‘de Bijbelse visie op het huwelijk’ uit te dragen.
Hongarije en Polen even bang voor homohuwelijk als Nederland voor salafisme
RD 20-11-2020
De groeiende kloof tussen conservatief en progressief Europa komt vervolgens ook tot uiting in de dreigende blokkade door Polen en Hongarije van de EU-begroting. Beide landen liggen onder kritiek en dreigen minder geld te krijgen, omdat een dominante uitvoerende macht (de regering) de wetgevende macht (parlement) en de rechterlijke macht te veel beïnvloeden. Een grove vergelijking van de zijde van Orbán dat Brussel moest oppassen geen vijand van de Hongaarse vrijheid te worden, zoals de Sovjet-Unie dat voorheen was, is buiten proportie. Maar zijn houding en waarschuwing leiden er wel toe dat Hongarije door liberaal Nederland wordt gezien als de favoriete vijand waartegen het volk moet worden gewaarschuwd. Boedapest zou ‘antihomo’-maatregelen invoeren en de persvrijheid beknotten, zo horen we in de media. Dit in lijn met de westerse media, die zich als één man achter 'de regenboog' scharen en daarmee ironisch genoeg de veelkleurigheid juist vergeten.
Regeringen in West-Europa zien de toevoeging aan de Hongaarse grondwet dat binnen het huwelijksverbond van man en vrouw ‘de moeder een vrouw is en de vader een man’ en dat het geslacht bij de geboorte voor eens en altijd wordt vastgelegd, als een aanval op moderne verworvenheden. Veel landen volgden het Nederlandse voorbeeld, waar sinds ongeveer 2000 het huwelijk open staat voor mensen van gelijk geslacht en kinderen dus twee 'vaders' of twee 'moeders' hadden. Maar Hongarije volgt niet klakkeloos en verzet zich. Het ziet dit als een bedreiging van het kind. Orbán verklaart tolerant te zijn tegenover homoseksuelen, maar de ‘rode lijn’ ligt voor hem bij kinderen. Adoptie is alleen voor echtparen, waardoor zo’n kind altijd een moeder en een vader heeft.
De Nederlandse premier Rutte geeft aan dat homoseksuelen in Hongarije worden gediscrimineerd, maar Orbán zal antwoorden dat in Nederland kinderen het basale recht op een vader en moeder wordt onthouden. Hongaren vinden dit even vanzelfsprekend als onze afwijzing van polygamie. Voor de westerse visie op huwelijk en gezin zijn zij even beducht als Den Haag voor het salafisme. Deze kloof is niet te dichten door een compromis over de begroting en zeker niet met een nieuw lhbt-actieplan van de Europese Commissie.
Fundamentele rechten zijn er om minderheden te beschermen
RD 18-11-2020
In Nederland leggen leden van de Staten Generaal bij hun ambtsaanvaarding een eed of belofte af dat zij trouw zullen zijn aan de Grondwet. Maar de Grondwet bevat ook artikel 23 over de vrijheid van onderwijs. Maar bepaalde politieke stromingen wensen zich daar niet aan te houden en neigen ertoe de burgers hun bestaande rechten te ontnemen. De vrijheid van bijzondere scholen om zelf te bepalen welke leermiddelen zij gebruiken, welke docenten worden aangesteld en welke leerlingen zij toelaten staat onder druk.
Minister Slob (CU) reageerde in eerste instantie op de recent ontstane commotie over het toelatingsbeleid van reformatorische scholen met een stevig statement: de Grondwet garandeert het recht van scholen om van de ouders instemming met een identiteitsverklaring te vragen. Maar helaas kwam Slob de volgende dag onder druk van het kabinet al op zijn woorden terug.
D-66 minister Kaag liet via het journaal op stuitende wijze haar minachting voor het grondwettelijke recht van bijzondere scholen blijken. Deze minister zet zich wereldwijd in om de rechtsstaat te bevorderen, maar de minderheden in eigen land zijn daar kennelijk van uitgesloten. Het is tekenend voor de intolerantie van de liberale en progressieve meerderheid in politiek en maatschappij. Maar fundamentele rechten zijn er niet om de voorkeuren van meerderheden te accommoderen, maar om de rechten van minderheden te beschermen.
De synodebesluiten ‘man, vrouw en ambt’
Hoe nu Verder?
Nader Bekeken november 2020
Volgens een Verklaring van het bestuur van de stichting Woord en Wereld en het artikel Hoe nu Verder? Een principiële verkenning door dr. Pieter Boonstra is het een feit dat een nieuwe manier van Bijbellezen vaste voet aan de grond heeft gekregen binnen de GKv-kerken.
Uit de Verklaring van het bestuur:
De synode Ede eiste in haar studieopdracht in 2014 nog aandacht voor twee heldere lijnen in de Schrift: de gelijkwaardigheid van man en vrouw en hun verschillende positie en verantwoordelijkheden. De synode Goes 2020 verving die twee lijnen door één lijn, de door de zonde beschadigde, maar in Christus herstelde gelijkwaardigheid. Bijbelschrijvers worden als kinderen van hun tijd getypeerd en hun boodschap als cultureel bepaald. Dat is een kritische bejegening van de Schrift, waarbij de bijbelse lijn van gelijkwaardigheid wordt ingeruild voor een onbijbels gelijkheidsidee, een typisch denkpatroon van onze moderne westerse cultuur. Deze nieuwe manier van Bijbellezen en –verklaren èn het toewerken naar hereniging met de NGK leidde tot het instellen van een Regiegroep die recent zowel de belijdenis als de kerkorde expliciet ter discussie stelde. Deze breuk met een eeuwenoude en door de christenheid breed gedragen zienswijze en praktijk hebben geleid tot het verbreken van de banden met de GKv door verschillende buitenlandse kerken.
De typisch postmoderne relativering van de eenvoudige waarheid van de Schrift tegenover ‘het goede gevoel’ van de religieuze ervaring, met beroep op de liefde van Christus en de leiding van zijn Geest heeft de kerken losgeweekt en weerloos gemaakt tegen allerlei wind van leer en sluipende aanpassing aan het denken en leven van deze wereld. Deze relativerende tendens is nu kerkelijk geijkt door de laatste synodes. De Verklaring roept op tot bezinning.
Uit het Artikel van dr. Boonstra: Hoe nu verder?
Boonstra ziet nog mogelijkheden om in beroep te gaan bij de volgende synode van de GKv in 2023. Of dit terecht is? En ook maar enige zin heeft? Ondertussen worden vrouwen in ambten bevestigd en hoe is dat nog terug te draaien?
Boonstra: De besluiten van de GS Goes komen in de plaats van de besluiten van GS Meppel 2017 en kunnen daardoor als nieuwe besluiten worden gezien, waartegen dus door kerkenraden en classes alsnog bezwaren kunnen worden ingebracht. De predikant wil daarom in 2023 bezwaar aantekenen om zo broeders en zusters, die te goeder trouw dwalen en er nog voor open staan, te corrigeren en dwaalleer te benoemen en af te keuren. Er klinkt een oproep om het gesprek binnen eigen gemeentes aan te gaan en als daar geen ruimte is, dit gesprek bij een genabuurde gemeente te voeren en desnoods tot een soort noodgemeente in een bepaalde regio over te gaan.
En wat dan tenslotte nog als een in de toekomst gelegen mogelijkheid door Boonstra wordt geopperd is een herverkaveling van kerkverbanden, waarbij een samengaan van behoudende (delen van) kerken wordt overwogen. Dit idee, vanuit de CGK door prof. Selderhuis naar voren gebracht vanwege de verschillen in opvattingen binnen het CGK-kerkverband (en andere kerkverbanden), is volgens Selderhuis niet een soort ‘redden wat er te redden valt’, al lijkt het er wel op.
(In de volgende editie van EIW hopen we het artikel met Selderhuis' idee integraal over te nemen).
Wat zeg ik tegen die verontruste GKV-er?
Kerkblad DGK Dalfsen – najaar 2020
In reactie op het vorige signaal hier een gedeelte van een artikel door ds. E. Heres in het kerkblad van DGK Dalfsen:
'… Toen (in de tijd van de Vrijmaking) werd net als nu alle ruimte gegeven om een onschriftuurlijke leer de kerken binnen te dragen. Een synode heeft niet in de kracht van de Heilige Geest een halt toegeroepen aan openlijke aantasting van de Schrift.
Velen zijn in gewetensnood gekomen. En nu? Wat kan ik zeggen tegen verontruste broeders en zusters? Nou, laten we allereerst op onze hoede zijn voor elke vorm van farizeïsme en voor elke houding van betweterij. Maar het is inmiddels wel zo dat de HERE vrijmakingen heeft gegeven. Velen mochten breken met een verkeerde koers, om echt gereformeerd te blijven.
Bij ons is bepaald niet alles volmaakt. Daarvoor past ons ootmoed. Maar we mogen uiting geven aan onze dankbaarheid dat we weer deel mogen uitmaken van kerken, waarin men enkel wil buigen voor het soevereine gezag van het Woord van de HERE.
Het ging bij onze vrijmakingen niet om iets ‘bijzonders’. Het was alleen een worsteling om door Gods genade te blijven bij het Woord.
Dan mogen we ook vrijmoedig zeggen, tegen die verontruste broeder en zuster: Kom maar!
Blijf maar niet in een kerkverband, waar het geloofsleven van jezelf en van je kinderen – als je die hebt – gevaar loopt. Wij belijden met artikel 28 van de NGB een andere weg.
En de apostel Paulus zegt in 2 Timotheus 2:19
“Ieder die de Naam van Christus noemt, moet zich ver houden van de ongerechtigheid’.