Een Bijbelse visie op het huwelijk (2)
Dr. C. van Dam (emeritus oudtestamenticus Canada – CanRC)
16-11-19
De verzwakking van het huwelijksinstituut
Onlangs stond het same-sex huwelijk, het homohuwelijk, in het centrum van de belangstelling. Het werd een legale vorm van samenwonen. Deze verontrustende stand van zaken kwam echter niet zomaar uit de hemel vallen. Een geleidelijke verzwakking van het huwelijk heeft plaatsgevonden en daarom kan het nuttig zijn om vóór we het same-sex huwelijk bespreken de aandacht te vestigen op de twee belangrijkste factoren die ertoe hebben bijgedragen. Deze staan in direct verband met de twee doelen van het huwelijk, namelijk in de eerste plaats om elkaar in alle dingen van dit tijdelijke en het toekomstige leven bij te staan en in de tweede plaats om onder Gods zegen vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen. Deze beide huwelijksdoelen worden voortdurend bedreigd, vooral door het individualisme en de scheiding van seks en huwelijk. We zullen ze allebei overwegen, want vandaag zitten we met het eindresultaat van de effecten van deze krachten.
Individualisme
Individualisme betekent dat je jouw eigen belangen boven die van anderen stelt. “Eerst ik en ieder ander komt op de tweede plaats”. Zo’n houding ondermijnt kennelijk het huwelijk dat juist afhangt van het elkaar in liefde en dienstbaarheid onderdanig zijn (vgl. Ef. 5:21-33). Het huwelijk zoals dat door God is ontworpen, draait helemaal om één zijn, één van geest, en één in doelen en toewijding. Elke partner in het huwelijk moet de ander helpen om het gemeenschappelijke goed, waarvoor zij in het heilig huwelijk één zijn geworden, te bereiken.
Als er geen gemeenschappelijk doel is om elkaar te helpen en een hecht gezin te vormen, staat een huwelijk onder grote druk en kan het uiteenvallen. Dan vindt precies het tegenovergestelde plaats van wat Gods ontwerp voor het huwelijk bedoelde. Waar Gods intentie was dat liefde en elkaar dienen zouden heersen, wakkert een scheiding vervreemding en vijandschap aan. Waar eens blijdschap werd ervaren, nemen verdriet en lijden nu haar plaats in. Symptomatisch voor het bederf van het individualisme is het feit dat veel van de in de laatste jaren gesloten huwelijken in een scheiding eindigen. Dit is een enorme tragedie, vooral als er kinderen bij betrokken zijn. Het gezin als de hoeksteen van de samenleving is niet iets wat zo maar ontbonden kan worden. Een kind heeft een bloedband met beide ouders. Als zij besluiten gescheiden wegen te gaan, stort de wereld van het kind in, de bodem valt eronder weg. Zulke kinderen moeten zogezegd hun identiteit opnieuw definiëren. Het wekt geen verbazing dat deze kinderen vaak een probleem voor de maatschappij worden en ze hebben ook meer kans op armoede en misbruik. Ze hebben ook geen goed model waarop ze hun eigen toekomst met een huwelijkspartner kunnen bouwen en huwelijksproblemen geven een grote kans op herhaling in de volgende generatie. Als het huwelijk niet langer een verbindende macht en een geëerd instituut is, dan is veel verdriet het gevolg.
Ook op subtiele wijze kan een huwelijk door uitingen van individualisme worden ondermijnd. Op veel vlakken zien we vandaag dat de rol van moeder en huisvrouw wordt gedegradeerd. Voor veel mensen is bijvoorbeeld de hedendaagse boodschap van de samenleving dat je een nietsnut bent als je niet buitenshuis werkt, want je kunt je volledige potentieel alleen bereiken met een carrière buiten de deur.
Nu is dit niet bedoeld om te suggereren dat een vrouw niet buitenshuis kan werken. Er kunnen metterdaad wettige redenen zijn die het nodig maken elders werk te zoeken. Maar het punt hier is dat we niet het enorme belang van een moeder en huisvrouw moeten onderschatten. Het is goed om te bedenken wat een mooie en voldoening gevende rol de roeping van een hulp die bij hem past kan zijn als full-time huisvrouw, die er is voor haar man en kinderen. De kunst van een thuis maken is een kunst die in veel huizen verloren is gegaan. Maar het is een kunst die een huwelijk en gezin samenbindt, omdat het tegen het individualisme ingaat en weet heeft van dienen en liefde.
Helaas worden in onze samenleving huwelijk en gezin vaak ondergewaardeerd, ook en misschien vooral in de verzorgende rol van het grootbrengen van nageslacht. De politiek van de overheid ondermijnt op sommige manieren de plaats en plicht van huwelijk en gezin. Belastingwetten bevoordelen vaak degenen die buiten de deur werken en de beloofde federale wetgeving voor wat kinderopvang betreft heeft de potentie de aantrekkelijkheid van de rol van de thuisblijfmoeder nog verder te eroderen. We moeten dit onderkennen als een bedreiging van het huwelijk en de stabiliteit van de samenleving. Er zijn veel eenzame mensen vanwege het niet honoreren van Gods ontwerp voor het huwelijk als een sociaal instituut van hulp en steun.
Het gaat er bij het huwelijk om er voor elkaar te zijn en elkaar te helpen. En als christenen kunnen we dat doen in de dienst aan de Heere. Als individualisme de overhand krijgt, lijdt het huwelijk.
De scheiding van seks van het huwelijk
God vertrouwde zijn gave van seks aan het huwelijk toe, want Hij wilde het krijgen en verzorgen van kinderen binnen de beschutting van het huwelijk laten plaats vinden. Dit is het tweede doel van het huwelijk. De Heere heeft het huwelijk ontworpen om de hoeksteen voor de maatschappij te zijn.
Niet het individu, maar het gezin is door God als de fundamentele sociologische eenheid ontworpen. De tragedie van de zonde is dat zonde seks van het huwelijk scheidt en zowel de gave van seksualiteit als het huwelijk in gevaar brengt.
Het Oude Testament
Dit is geen nieuw probleem. In het Oude Testament bleek deze scheiding van seks en huwelijk al in de decadente cultuur die Israël tegenkwam, toen het uit Egypte kwam om het beloofde land in bezit te nemen. Maar zelfs al voordat Israël Kanaän binnenging, viel het zelf ten prooi aan de sensuele aard van de vruchtbaarheidscultus in Peor, waar zij zich prostitueerden met Midianitische vrouwen (Num. 25:1-9; Deut. 4:3; Ps. 106:28). Ook toen zij eenmaal in Kanaän waren, verpestte de vruchtbaarheidscultus van Baal Israël heel haar geschiedenis door. Dit was een cultus die seksuele zonde door de vingers zag of die aanmoedigde in naam van religie. De profeet Amos klaagde over het feit dat: “Een man en zijn vader gaan naar hetzelfde meisje” (Amos 2:7-8). Hosea schreef: “Want de geest van de hoererijen heeft hen misleid, zodat zij in hoererij hun God verlaten.” Zowel mannen als vrouwen waren hierbij betrokken, getrouwd en ongetrouwd (Hos. 4:12, 14). Seksuele bevrediging was van het hoogste belang geworden en iedereen leek er bij betrokken. Jeremia schreef: “op elke hoge heuvel en onder elke bladerrijke boom legt u zich als een hoer neer” (Jer. 2:20). Het was seks, seks, seks en niet langer de aanbidding van God, maar van seks. Het werd een obsessie, een doel in zich. Dit gebeurde met Gods eigen uitverkoren volk, dat de machtige daden van God had gezien. Het is duidelijk dat seksuele zonde een sterke aantrekkingskracht heeft. We moeten hiervoor op onze hoede zijn.
Het Oude Testament leert ons ook dat als seks en huwelijk werden gescheiden, huwelijk en gezin onder grote spanning kwamen te staan. God had buitenechtelijke seksuele activiteit ten strengste verboden, want God wilde het gezin beschermen en daarmee de samenleving (bijv. Lev. 19:29; 21:9; Deut. 23:17). Om zijn volk te beschermen tegen de verlokking van seksuele zonde had God geëist dat Israël bij de verovering van het land de sensuele Kanaänitische bevolking en cultuur vernietigde (Exod. 23:23-33; 34:11-16). Dit is nooit gebeurd, tot grote schade van Gods volk. Het leven is één, en als God op het ene gebied niet wordt gehoorzaamd, zoals het niet eren van het huwelijk, wordt Hij op andere vlakken ook veracht en raakt de samenleving in verschillende vormen door het kwaad gebonden.
Vandaag
We zien dat in onze huidige samenleving. Veel mannen en vrouwen willen zonder meer vrij zijn en de veronderstelde banden van ons christelijk verleden afwerpen. Een gevolg daarvan is dat seks en huwelijk in onze dagen duidelijk gescheiden zijn. Inderdaad is het proces al lange tijd aan de gang. Een bepalend ogenblik in de recente geschiedenis was toen de pil ter voorkoming van zwangerschap gemakkelijk verkrijgbaar werd gesteld. Voor de eerste keer in de geschiedenis van de wereld was het gemakkelijk en eenvoudig om seks los te maken van de huwelijksinstelling. Seks bij gelegenheid vóór en buiten het huwelijk is vandaag heel gewoon geworden, omdat de pil zo’n gemakkelijke manier is om zwangerschap te voorkomen. En zo is de mooie gave van de seksualiteit, die eens voor het huwelijk werd bewaard, nu voor velen een speeltje geworden om te gebruiken wanneer ook maar, de hartstochten opgewekt worden. Zogenaamde “seks opvoeding” en de gemakkelijke verkrijgbaarheid van condooms voeden deze houding onder de jeugd. Tieners krijgen vaak het advies om maar gewoon te doen wat goed voelt, wanneer ze zich er klaar voor voelen. In plaats van tieners aan te raden te wachten tot het huwelijk om van deze wonderschone gave van God te genieten, worden tieners met dwaze zondige adviezen bedrogen. Het levert alleen maar bittere vruchten op van ervaren schuld, eenzaamheid en frustratie. En als een ongewenste zwangerschap zich voordoet, is er altijd nog een abortus mogelijk die snel en gemakkelijk verkregen kan worden, betaald door de overheid.
De gevolgen van het scheiden van seks en huwelijk zijn desastreus. Het is niet toevallig dat onze tegenwoordige samenleving verdwaasd is door seks. Onze sensuele cultuur verafgoodt het. Seks is overal, samen met een groeiende tolerantie voor pornografie. Opnieuw zijn de meest kwetsbaren de kinderen. Van veel kinderen is de tijd van onschuld afgepakt en lijden ze onder misbruik als direct gevolg van porno. Veel kinderen zullen het moeilijk krijgen met het ontwikkelen van een gezond zicht op hun eigen identiteit en velen zullen nooit de schoonheid kennen van een normaal gezond gezin en huwelijk. Andere slachtoffers hiervan zijn de echtgenoten en vaders die in porno gevangen raken en niet naar behoren als echtgenoot en vader kunnen functioneren. Een mooie gave als seks kan verslaafd maken en beschadigen als het wordt verafgood en losgemaakt van haar door God verordende context.
De huidige verdwazing met seks is zeker ook een oordeel van God over het misbruik van zijn gaven. Want God zegt in zijn Woord (Rom. 1:24-27) dat Hij
“hen daarom in de begeerten van hun hart heeft overgegeven aan de onreinheid om hun lichamen onder elkaar te onteren. Zij hebben de waarheid van God vervangen door de leugen, en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper … Daarom heeft God hen overgegeven aan oneervolle hartstochten, want ook hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke. En evenzo hebben ook de mannen de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven en zijn in wellust voor elkaar ontbrand: mannen doen schandelijke dingen met mannen en ontvangen het gepaste loon voor hun dwaling in zichzelf.”
Gods oordeel over onze samenleving omvat de groeiende acceptatie van een homoseksuele levensstijl. We moeten ons hiervan bewust zijn. Onze maatschappij omarmt openlijk zonde. Het wordt verdedigd en bevorderd, en wee degenen die ook maar enige kritiek hierover of hiertegen uiten. De aanvaarding van homoseksueel gedrag door zogenaamde kerken en door rechtbanken van ons land is een waarschuwingssignaal dat er met ons land iets grondig mis is. Je kunt niet vóór christelijke waarden zijn en tegelijk promoten wat God zonde en een gruwel noemt. Onze cultuur moet van deze kwade weg worden teruggeroepen, maar in plaats daarvan heeft de groeiende sympathie voor homoseksueel gedrag de ‘gay’-gemeenschap alleen maar aangemoedigd nog meer te vragen.
Daarover de volgende keer meer.
Dit artikel verscheen eerder in Clarion (CanRC) en is het tweede deel van een drieluik.
Hier overgenomen via https://defenceofthetruth.com/en2019/10/the-weakening-of-the-institution-of-marriage-2/
Vertaling: R. Sollie-Sleijster
Actueel
Hoe actueel het onderwerp is en de aandacht ervoor urgent, kan ook blijken uit een bericht in het ND (15-11-19) onder de kop Ouderschap krijgt nieuwe definitie Draagmoederschap wordt toegestaan, er komt deelgezag, en méér dan twee volwaardige ouders lijkt een kwestie van tijd.
Enkele aanhalingen.
'Het kabinet wil draagmoederschap toestaan. Wensouders die zelf niet in staat zijn een kind te krijgen, kunnen in de toekomst van tevoren toestemming vragen voor draagmoederschap. Zij worden dan meteen de volwaardige ouders van het kind dat door een ander ter wereld is gebracht. Dat biedt mogelijkheden voor bijvoorbeeld homostellen die een kind willen, of voor stellen die zelf geen kind kunnen krijgen. () Minister Sander Dekker (Rechtsbescherming) wil 'het bescheiden faciliteren. Niettemin gaat Dekker op verzoek van D66 wel kijken naar een draagmoederschapsbank, om wensouders en eventuele draagmoeders met elkaar in contact te brengen.'
Een gezin bestaat uit een vader, een moeder en kinderen als die hun gegeven worden. De staatscommissie Herijking Ouderschap stelt echter voor, het mogelijk te maken dat kinderen meer dan twee juridische ouders kunnen hebben. Weliswaar dat dát plan voorlopig niet wordt uitgevoerd maar er komt wel een 'deelgezag' waarin de 'niet-juridische ouder mee kan naar de dokter en bij grote beslissingen wordt geraadpleegd'.
Regeringspartij D66 had dit liever anders gezien en beschouwt daarom het ‘deelgezag’ dat er nu komt, als tussenstap naar meerouderschap: 3 of 4 ouders/kind, geheel naar keuze. ND:
'Dat het meerouderschap er nu niet komt, lijkt echter meer het gevolg van de samenstelling van de coalitie, dan dat er geen meerderheid voor is. Het kabinet wil volgend jaar de wetsvoorstellen voor draagmoederschap en deelgezag naar de Kamer sturen.'
In het zes-uur NPO 1 journaal van vrijdag 15-11-19 maakte het invloedrijke EenVandaag opiniepanel het standpunt van Nederlanders bekend m.b.t. de instelling van een draagmoederschapsbank: 53% van de ondervraagden was voor, 25 % tegen. De minister gaat bekijken of met zo'n bank 'vraag en aanbod' op elkaar kunnen worden afgestemd. Marktwerking zo gezegd.
Het bericht ging vergezeld van de bekende emotionerende bewerking van de publieke opinie: een vrouw mocht vertellen hoe fijn het was om draagmoeder te zijn, ze was het al twee keer geweest, 'Het mooiste dat ze gedaan had in haar leven', en bij de overdracht van het overeengekomen nieuwe leven werden dan ook de nodige tranen weggepinkt.
Wel wilde ze graag een juridische oplossing voor het huidige mogelijke probleem dat het kind niet zou worden 'afgenomen' en ze er mee zou kunnen 'blijven zitten'...
DJB