Column Keren
D.J. Bolt
21-09-19
Heerlijk dat IJsselmeer. Water, wind en weidsheid. Overnachten op eiland De Kreupel. Oversteken van Friesland naar de Noord-Holland. Hoppen van haven naar haven. Prachtig!
Maar het meer is geen badkuip. Berucht zijn de korte steile golven als de wind tegen de waterstroom in blaast.
Aan alle vakantievaarvreugde komt een eind. Dus terug, van Enkhuizen naar Stavoren. De Windgoeroe app gaf wel wat veel wind aan voor onze schuitje. Maar met de kop in de wind zouden we toch een heel eind komen. Dachten we.
Het viel niet mee.
Golf op, golf af. Boeg op, diep neer. De ruitenwissers zwoegden flarden schuim weg. Toen begon het.
Bonk!
Met elke golf een doffe dreun in het voorschip. Het zware anker in het kluisgat zat los! Bij elke duik in de golven sloeg het zijn puntige bladen hard tegen de boeg.
Bonk ….. bonk …. Bonk …
Over het smalle gangboord naar voren om het anker te zekeren? Op een schip steigerend als een paard? En de reddingsvesten lagen nog, oh, oh, onder in het ruim.
Onverantwoord dus!
Hoe verder?! Wat te doen?!
BONK …. BONK .…. BONK …..
---
Het anker, onmisbaar op een schip. Het is ook hét symbool van christelijke hoop, het anker van de ziel! Want het verbindt ons levensscheepje aan Jezus in zijn hemels heiligdom (Hebr. 6:19). Zó hebben we houvast in leven en sterven!
Dat geldt ook voor het kerkschip. Zonder die vaste lijn naar Christus en zijn Woord worden we 'heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden' (Ef. 4:14). We zien het voor ogen: gereformeerde kerken, losgeslagen van hun ankers, zetten het ene na het andere geloofsstuk overboord.
Hoe verder?! Wat te doen?!
---
De situatie werd nog benarder. Na de betrekkelijke luwte van de Noord-Hollandse kust zagen we witgrauw-gekuifde hoge golven naderen, opgejaagd door de noordwesten wind vanaf de Afsluitdijk.
Omkeren!
Het is nogal riskant. Een schip dwars op een golf kan makkelijk kapseizen. Het vergt een snelle manoeuvre.
Vasthouden!! … Draaien!! …
Het lukte! Na de zwieper voeren we rustig ruisend mee met achteropkomende golven. De lichten van Enkhuizens haven kwamen in zicht. 'Met Vaders Zoon aan boord en veilig strand (haven) voor 't oog', zo voelde het.
'n Moeilijke beslissing, om te keren. 't Geldt ook van het levensschip en het kerkschip. Op tijd bekeren, 'in het heden van genade'. Vaak zijn radicale ook verdrietige beslissingen nodig. In geloof en met gebed. Maar,
'die hoop - dat anker van de ziel - mag al ons leed verzachten, dan zijn bergen vlak en zeeën droog' (Gez. 27:2).