Rond de Schrift

Niet raar maar bijzonder (1)

D.J. Bolt

09-02-19

Juf Ank in een basisschoolklas.

'U bent…?

Walter.

Een van de twee adoptievaders?

Klopt.

Rianne heeft geen moeder maar twee vaders, lees ik. Geeft toch niet?

Jongens en meisjes, dit is Rrrrianne, en dit is pappa Walter. Maar Rianne heeft niet ééén pappa maar wel …

…twee…

… goed zo, Britney!

En dan is er natuurlijk ook nog de biolooooogische pappa.

Dus eigenlijk heeft Rianne er drie.

En dat vinden wij niet raaar, dat vinden we alleeen maar heel … bizonder!

Een fragment uit de Luizenmoeder, een serie over de belevenissen op een fictieve basisschool, uitgezonden door de TROS/AVRO over de belevenissen op een basisschool met juf Ank.[1] Waarvan de kijkcijfertop tot aan bijna vijf miljoen reikte! Inmiddels wordt er ook een Vlaamse variant van uitgezonden in België.

Bovenstaand gesprekje te midden van kinderen van zeg 6, 7 jaar, reflecteert indringend en onthutsend waar onze samenleving staat en naar op weg is. Want dit is maar niet een incident, het weerspiegelt een breed doorbrekend seculier 'geloof'. Als er één zaak is die de aandacht spant in ons volk dan is dat seks en wat er mee te maken heeft.

Aanvaarding van moderne (homo)seksualiteit en praktijken moet tussen de oren, en daar kun je niet jong genoeg mee beginnen!

Het is niet overdreven te stellen dat onze samenleving lijdt aan seksverslaving en –verdwazing[2]. Daar leven we ook als christenen te midden van. Er dringt zich een wereld aan ons op waarvan we ons alleen onbesmet kunnen bewaren als we door Gods Geest worden bewaard en standvastig bij zijn Woord blijven. 

Niemand kan het ontgaan zijn dat de aanvaarding van vrije vooral homo-seksualiteitsbeleving een hoofdonderwerp in onze wereld is geworden. Een sjibbolet waaraan wordt afgemeten of je er eigenlijk wel bij hoort, wel past in de Nederlandse samenleving. Een maatstaf die ook hoe langer hoe meer in kerkgemeenschappen wordt aangelegd.

Het is een fundamentele zaak. Dick Schinkelshoek (eindredacteur ND) haalt n.a.v. de Nashville beroering (ND van 12-01-19) prof. Maarten Wisse, hoogleraar dogmatiek Protestantse Universiteit Amsterdam, aan nadat de redacteur heeft geconstateerd dat 'het er op lijkt dat theologisch links en rechts steviger dan ooit de stellingen hebben betrokken'

'Hoe onverzoenlijk ze ook zijn, de beide uitersten zijn het over één ding roerend eens, dat ruimte [voor homoseksualiteit, djb] alleen niet genoeg is, omdat hier het wezen van de kerk op het spel staat.

En, constateert Schinkelshoek:

'Homoseksualiteit wordt daarmee een zaak van belijden, zoals ooit in de kerkgeschiedenis de twee naturen van Christus, de drie-eenheid en de betekenis van de eucharistie dat waren. Als dat waar is, betekent dat wellicht het einde van de pragmatisch pastorale benadering van 'welcoming but not affirming' [accepteren maar er niet mee instemmen, djb]. En de druk op de kerk om te kiezen, zal daarmee de komende tijd alleen maar verder toenemen.'

Precies, het gáát wel 'ergens' over! Laten we zien wat er op het spel staat.

Fundamentele vragen en antwoorden

In alle discussies over seksualiteit en zijn beleving in al zijn varianten, moeten er eerst twee  fundamentele vragen worden gesteld en antwoorden gegeven. Om vervolgens met open ogen om ons heen te kijken.

De eerste is:

Welke bron is gezaghebbend voor ons geloof en leven? 

Voor (gereformeerde) christenen is dat geen echte vraag, of, echt geen vraag. Immers, de Schrift heeft absoluut gezag. De leer van de Schrift is het fundament van al onze overtuigingen en haar geboden vormen de koers op onze levensweg. Ja, het is zelfs zo dat 'God liefhebben' door Johannes wordt geïdentificeerd met het houden van Gods geboden[3], geboden die we met vreugde in die langste psalm 119 bezingen.

Als dát het uitgangspunt is, en dat moet het zijn, dan luidt de volgende vraag

Heeft God in zijn schepping en in de ordening ervan de beleving, seksualiteit verbonden aan één man en één vrouw samenlevend in een huwelijksverbond - of niet?

Er is niet veel Bijbelkennis voor nodig om bovenstaande vraag bevestigend beantwoorden: de Schrift leert dat de beleving van seksualiteit behoort binnen veilige grenzen van het huwelijk. We doen een verkenning zonder bepaald uitputtend te kunnen zijn.

Seksualiteit en huwelijk

Genesis 1:27

'God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.'

De mens is geroepen om zijn Schepper 'uit te beelden'. Adam als eerste mensenkind, zoon van God,[4] mag hem vertegenwoordigen. Dat is zijn plaats en zó wordt hij alleréérst geroepen, nog vóór er sprake is van huwelijk en seksualiteit.
Als man(nelijk) en vrouw(elijk) in een schitterende verscheidenheid geschapen, is de mens kroon van de schepping, gestempeld 'zeer goed'[5]. Zij mogen het wezen van hun Schepper laten zien: zijn heerlijkheid, zijn liefde, zijn vaderlijke ontferming[6] en zijn troosten als een moeder haar kind[7].   

Genesis 2:23,24

Adam na Gods schepping van Eva:

'Deze is ditmaal een van mijn beenderen,

vlees van mijn vlees!

Deze zal mannin genoemd worden,

want uit de mam is zij genomen.' …

De Schepper:

'Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.'

De laatste woorden werden door God zelf gesproken. Immers
 

Mattheus 19:4,5

'En Hij (Jezus) antwoordde en zei tegen hen: Hebt u niet gelezen dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft en gezegd heeft: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn'?

Het huwelijk is een goddelijk scheppingsinstelling, grondwet van het paradijs[8]. Het kan niet worden ontkend. Zó wil de Heere het: het huwelijk als een verbond[9] van één man en één vrouw gebaseerd op liefde en trouw, dat ten overstaan van de gemeenschap publiek wordt gesloten[10]. Een levenslang verbond waarbinnen geest en lichaam één mogen worden.

Een eenheid die de relatie van God met zijn volk, zijn kerk, voortdurend mag weerspiegelen. Paulus noemt die eenwording tot één vlees een geheim, een mysterie dat ziet op de verhouding Christus en zijn gemeente![11] Alleen in geloof ken je dat geheim.

Hoe wordt dat geheim haast extatisch bezongen in het Hooglied! Hoe hebben liederen als Psalm 45 oog voor vrouwelijke schoonheid en haar liefde. Waar volop van mag worden genoten zoals poëtisch verwoord in het Spreukenboek

Spreuken 5:17vv

'Drink water uit je eigen regenbak, stromend water uit je eigen put.
Laten je bronnen zich naar buiten toe verspreiden, de waterbeken op de pleinen.

Laten ze van jou alleen zijn  en van geen vreemde met jou.

Moge je levensbron gezegend zijn en verblijd je over de vrouw van je jeugd:  

een zeer lieflijke hinde, een bevallig steengeitje.

Laten haar borsten jou te allen tijde dronken maken,

dool voortdurend rond in haar liefde.'

Prachtige uitbundige Bijbelse liefdestaal omheind door Gods beschermend gebod! In dat goddelijke huwelijksverbond past dus geen enkele externe seksuele relatie. Hoe vaak en fel wordt overspel niet door de Schrift veroordeeld! Een enkel voorbeeld

Maleachi 2:14
Israël vraagt zich af waarom de Heere niet naar klachten luistert. Het antwoord is:
 

'…Omdat de HEERE Getuige geweest is tussen u en de vrouw van uw jeugd, aan wie u ontrouw geworden bent, terwijl zij uw gezellin en uw wettige vrouw is. Niet één doet zo, die voldoend geest bezit…'

En als Israël een relatie met een derde (afgod) aanknoopt heet dat 'gewoon' hoereren[12], zeg maar ontucht, ontrouw.

Het valt niet te ontkennen dat heilig, toegewijd en liefdevol leven van een man en zijn vrouw binnen het huwelijk God 'ordonnantie' is. En het gaat diep:

Mattheus 5: 28

'…Ik zeg u dat al wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart al overspel met haar gepleegd heeft.'

Ga er maar aanstaan in onze verworden verseksualiseerde wereld!

Er kan niet aan de conclusie worden ontkomen: God schiep het huwelijk als een unieke verbondsverbintenis tussen één man en één vrouw waarin de geestelijke én lichamelijk intieme seksuele liefde mag worden beleefd[13].
En alleen daar.

Ontsnappingspogingen

Eeuwenlang was in Nederlandse kerken de Schrift uitgangspunt voor de visie op seksualiteit en huwelijk. Nog in 1952 sprak de Nederlands Hervormde Kerk uit dat geslachtsgemeenschap buiten het huwelijk moet worden afgewezen op grond van de Bijbel. 'De liefde mag de naaste geen kwaad doen'. De syn. gereformeerde kerken deden een soortgelijke uitspraak (1963).
Maar in 1979 meende de Hervormde Raad voor Kerk en Gezin dat de regels uit de Schrift 'tijdgebonden' zijn en dat je niet kunt spreken over hét huwelijk want 'iedere tijd geeft er weer vorm en inhoud aan'. De synodaal-gereformeerden volgden in 1982 met de uitspraak dat het huwelijk 'een door God geschonken mogelijkheid is'.

Het hek was van de dam.

Er werden en worden heel wat pogingen ondernomen om aan de klem van het Schriftuurlijk onderwijs m.b.t. seksualiteit en haar beleving te ontkomen. We zien dat in deze tijd ook in toenemende mate in 'gereformeerde' gezindte. Zowel hetero- als homoseksuele relaties buiten het huwelijk worden verdedigd.

We willen nu ons focussen op m.n. homoseksualiteit, gezien de wilde commotie in deze weken rond de Nashville verklaring.

Welke argumenten gebruiken zij die (nog) wel de Bijbel willen erkennen als het Woord van God maar de aloude ethische overtuiging op het gebied van homoseksualiteit hebben verlaten? Drie belangrijke argumenten worden aangevoerd: liefde, cultuurverschillen en onbekendheid.

In een volgend artikel willen we daar nader op ingaan en de (grote) fundamentele consequenties proberen te laten zien voor Schriftgeloof en Bijbels (samen)leven.

Wordt vervolgd

De artikel is ook in wat verkorte vorm gepubliceerd in De Bazuin van 6 februari 2019.