Kindoffers
Prof. dr. C. van Dam, Canadian Reformed Churches
10-12-16
In de wereld van het oude Israël was het offeren van kinderen binnen heidense religies werkelijkheid. Zo zeer dat zelfs al voordat zij het beloofde land binnenkwamen, God zijn volk waarschuwde niets met die praktijk te maken te hebben (Lev. 18:2; 20:2-5). “Onder u zal er niemand worden aangetroffen, die zijn zoon of zijn dochter door het vuur doet gaan” (Deut. 18:10). Deze afschuwelijke praktijk vond echter wel plaats in Israël, niet alleen in het noordelijke koninkrijk, maar ook in het zuidelijke. Het was één van de redenen waarom God zijn volk in ballingschap heeft gevoerd (2 Koningen 16:3; 17:17; 21:6; Ezech. 16:20-21).
Waar wij tegenwoordig kunnen terugdeinzen voor de gedachte je eigen nakomelingen te nemen en op het altaar van een heidense god als Moloch te leggen, kun je toch de vraag stellen of het gevaar en de verleiding om een kindoffer te brengen niet sterker wordt nu onze maatschappij van haar christelijke wortels en houvast wegdrijft. Kinderen worden vandaag ook aan afgoden van eigen makelij geofferd.
Hier kun je natuurlijk wijzen op de radicale Moslim-praktijk van eerwraak. De veroordeling door een Canadees hof in januari 2012 van een moord in de eerste graad door een vader en zoon in naam van de familie-eer zette deze praktijk op de voorgrond. Drie tienermeisjes en de eerste vrouw van de vader werden ter wille van de “eer” geofferd. Het is een realiteit dat eerwraak vaker voorkomt dan dat ze in de pers als zodanig wordt vastgesteld.
Maar voor kindoffers moeten we niet alleen maar naar de radicale islam kijken. De westerse maatschappij praktiseert het veel meer dan algemeen onderkend wordt. Hierbij denken we aan het wijdverspreide kwaad van abortus.
Abortus
Er bestaan parallellen tussen de oude heidense praktijk van kindoffers aan de god Moloch en de huidige abortuspraktijk. In beide gevallen wordt het kind, voor of na de geboorte, aan een valse god geofferd. Bij abortus wordt het offer tegenwoordig vaak gebracht op het altaar van de seculiere feministische idealen, zoals het hebben van het recht van zeggenschap over eigen lichaam (daarmee ontkennend dat het ongeboren kind een afzonderlijk mensenkind is). Of men meent dat een abortus uitgevoerd kan worden in onderwerping aan de god van het gemak, een menselijk offer wordt gebracht in naam van een gerieflijk leven, want kinderen worden vaak als een last beschouwd. Volgens een studie werd één op de vijf van alle abortussen in de Verenigde Staten uitgevoerd bij gehuwde vrouwen, die hiertoe vaak door de echtgenoot werden aangespoord.
Nog een parallel met de oude heidense kindoffers houdt verband met het feit dat abortussen vaak worden uitgevoerd om een onverwachte zwangerschap te verhullen, een zwangerschap die is voortgekomen uit een onwettige overspelige relatie. Bij het oude Israël is het waarschijnlijk dat prostitutie met de priesters van Moloch onderdeel uitmaakte van de verering van deze god. Het feit dat kindoffers samen met seksuele zonden in Leviticus 18 worden genoemd kan in deze richting wijzen. Bovendien vormde prostitutie een wijdverbreide karakteristiek binnen de heidense godsdienst van het oude nabije oosten. Bij de Moloch-verering zouden kinderen uit religieuze prostitutie geboren, aan de priesters gegeven kunnen zijn om te offeren. Het zou een voor de hand liggende manier zijn geweest om van de ongewenste vruchten van religieuze seksuele relaties af te komen. Op dezelfde manier begeven niet weinigen zich tegenwoordig in buitenechtelijke seks zonder zich al te veel zorgen te maken over een mogelijke zwangerschap: abortus wordt immers als een uitweg gezien.
Het is bewezen dat abortus in oude tijden ook werd gebruikt als middel om bevolkingsgroei tegen te gaan. Met name onder de maatschappelijke elite hielpen kindoffers de grootte van het gezin klein te houden om zo hun rijkdom in stand te houden, aangezien die onder minder mensen van de volgende generatie verdeeld zou moeten worden. Onder de armen zouden kindoffers hebben geholpen de armoede binnen de perken te houden.
Tegenwoordig wordt abortus in China gebruikt als middel tegen bevolkingsgroei. Enorme druk, sociaal en financieel, wordt uitgeoefend op echtparen die al een kind hebben om een volgende zwangerschap af te breken. Abortus wordt daar vaak aan onwillige moeders opgedrongen.
Terwijl moderne abortussen te vergelijken zijn met het doden van nakomelingen zoals bij de vroegere kindoffers, is er nog een arglistige manier waarop kinderen tegenwoordig in wezen zelfs van hun leven worden beroofd. Er wordt geknoeid met kinderlevens daar waar ze het meest kwetsbaar zijn. Ze lopen als nooit te voren gevaar om hun jeugd en seksuele onschuld te verliezen.
Kinderen beroven van hun onschuld en leven
Het is trendy in het onderwijs om steeds meer zogenaamde sekslessen in de lagere klassen te geven. Onder de vlag van politieke correctheid en een met alles en iedereen rekening willen houden laten steeds meer kinderboeken homoseksuele “gezinnen” en andere homothema's zien, alsof dit volkomen normaal is.
Nu ik dit artikel aan het schrijven ben, is Ontario's liberale regering bezig Wet 13 er door te krijgen. Deze wet bevordert onder het mom van het tegengaan van pesten (op zich een aanbevelenswaardige zaak) de agenda van een radicaal seksonderwijs. Als de wet in zijn huidige vorm wordt aangenomen, zijn scholen verplicht seksuele tolerantie te promoten door leerlingen te ondersteunen die activiteiten als homoclubs willen organiseren.
Het opdringen aan jonge kinderen en tieners van dit soort seksonderwijs en het proberen hun harten te kneden naar de onbijbelse en tegennatuurlijke morele dictaten van de homolobby is op zijn zachtst gezegd hoogst verwarrend voor hen. Inderdaad kunnen we zeggen dat, omdat kinderen en tieners op een heel kwetsbare leeftijd zijn, het immoreel en onverantwoordelijk is om de aan hun zorg toevertrouwde leerlingen te leren vraagtekens te zetten bij hun seksuele of gender identiteit, alsof het geslacht dat God hun heeft gegeven, niet voldoende aangeeft wat zijn verwachtingen zijn.
Iemands seksuele identiteit is bepalend voor hoe iemand zichzelf ziet. Het staat in zekere zin in het centrum van iemands leven. Zoals Dr. Miriam Grossmans boek You're Teaching My Child What? (2009) laat zien, is het laatste wat kinderen en tieners nodig hebben het soort onderwijs waar de zogenaamde experts van seksonderwijs toe oproepen. Op die leeftijd zijn de jongeren nog niet in staat dit deel van het leven redelijk te doorgronden. De neurologische wetenschap heeft laten zien dat het tienerbrein in zaken van seksualiteit geen verantwoorde rationele beslissingen kan nemen. Het brein is daartoe nog niet volledig ontwikkeld. De zwakke beslissingen die tieners geneigd zijn te nemen als het om seks gaat, zijn niet te wijten aan een gebrek aan informatie, maar aan een gebrek aan beoordelingsvermogen. Die beperking wordt alleen maar opgeheven door tijd en rijping, in de zin van volwassenwording. Door kinderen aan te moedigen tot seksuele vrijheid en zonde loopt hun gezondheid en mogelijk hun leven gevaar. Misleidende ideologie en ongezonde wetenschap zijn drijfveren bij veel seksopvoeding. Grossman maakt dit in haar studie duidelijk.
Jonge levens worden geruïneerd. Kinderen en tieners worden beroofd van hun seksuele onschuld en de kans om op een normale manier op te groeien, waarbij ze zich geleidelijk van hun identiteit als jongen of meisje bewust worden en zonder daarbij met problemen van volwassenen opgezadeld te worden. Met name de homoagenda, met zijn invloedrijke inbreng in seksopvoeding, offert kinderen op het altaar van hun zaak en huidige politieke correctheid. De weerslag daarvan op leerlingen en studenten kan verwoestend zijn en levenslang doorwerken. Dit is in de grond van de zaak een vorm van kindoffer. De perverse ideologie die de homolobby drijft, is er op uit de maatschappij in nieuwe richtingen om te vormen zonder daarbij acht te slaan op de prijs die kinderen daarvoor moeten betalen.
Onze kinderen als een levend offer
Kinderen zijn een grote gave van God. Hun levens moeten worden beschermd en gekoesterd. Christelijke ouders mogen Gods instrumenten zijn bij het geven van leven aan hun kinderen, fysiek leven, maar zij mogen ook Gods instrumenten zijn bij het geven van leven in Christus aan hun kinderen. Gelovige vaders en moeder mogen hun kinderen als een dankoffer aan God offeren, net zoals zij zichzelf in de dienst aan God offeren. De Here onze God vermaant ons door de Apostel Paulus om onszelf te offeren
“tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer – dit is uw redelijke eredienst. En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken. Dan zult u in staat zijn te erkennen wat Gods wil is – het goede, welgevallige en volkomene” (Rom. 12:1,2; vgl. 1 Petrus 2:5).
Om levende offers te brengen – levend voor God, dat is de heilige uitdaging die we ten aanzien van onze kinderen hebben, levend in een neo-heidense cultuur van dood en moreel faillissement. Wij mogen er naar streven onze kinderen in de vreze van de Here op te voeden, hen aan Hem te offeren, die de Gever van leven is, voor het leven nu en voor het eeuwige leven. Wat een heerlijk en levensbevorderend voorrecht!
Dr. C. van Dam is (emeritus) oudtestamenticus van het Theologische Seminarie van de Canadese Gereformeerde Kerken in Hamilton, Ontario. Dit artikel is met zijn toestemming overgenomen via defenceofthetruth.com/2016/11/child-sacrifice/ en is eerder gepubliceerd in Clarion, Volume 61 nr.12.
Vertaling: R. Sollie-Sleijster
Naschrift
Prof. Van Dam roert (ook) een zeer belangrijk punt aan in het tweede deel van zijn betoog, Kinderen beroven van hun onschuld en leven. Dat aspect van de opvoeding krijgt nog veel te weinig aandacht in christelijke kringen. Laat dr. Van Dams verhaal een stimulans zijn voor ons gereformeerden intensief na te denken hoe we ontkomen aan het offeren van verbondskinderen aan Moloch Sex.
De verwording van relaties in onze samenleving is immens. Het nieuwste Nederlandse voorbeeld daarvan - met trots vermeld dat het uniek is in de wereld en Nederland weer voorop loopt - is het meerouderschap. Een Nederlandse staatscommissie publiceerde deze week een voorstel om te regelen dat een kind (maximaal) vier 'ouders' kan hebben. Daaronder kunnen zijn: 'draagmoeder(s)', geïnsemineerde moeder(s), homostellen en/of lesbiennes, transgenders, of welke soorten 'ouders' wellicht in de toekomst nog meer worden uitgevonden! En dat allemaal in het belang van het kind, aldus de voorzitter van de commissie. Als je nadenkt over de consequenties van zo'n 'gezinsleven' waarin een willekeurige selectie van soorten 'ouders' samen 'hun' kind moet opvoeden, draait je maag draait om. Leg het maar eens aan tegen hetgeen prof. Van Dam over 'onschuldig kind-zijn' opmerkte!
In deze wereld leven wij als christenen. Het is zó nodig dat wij elkaar (vast)houden bij het Woord van God dat al vanaf Genesis het licht laat schijnen over relaties tussen de man en zijn vrouw, tussen ouders en hun kinderen. Laten wij de door Gods geschapen levensstructuren blijven erkennen en handhaven opdat we niet meegezogen worden in de totale verdorvenheid die kenmerkend is voor het eind van de tijd waarvan we steeds meer signalen zien.
D.J. Bolt