Help Oekraïne 6

D.J. Bolt/CERE

07-05-22

Graag weer een update over de situatie van broeders en zusters in de Oekraïne/Transcarpathia en hun hulpverlening, in twee onderdelen:

- Fotoverslag hulpverlening

- Financieel overzicht

Fotoverslag hulpverlening

03-05-22

Beste broeders en zusters

Allereerst willen we jullie zeggen dat we heel dankbaar zijn dat jullie zo liefdevol denken aan mensen in nood hier in Transkarpatië. Het is een heel goed voorbeeld voor ons hoe je met anderen deelt wat je hebt. Het is goed om te zien hoe je God liefhebt en Hem dient. En het is ook goed voor ons om ervan te leren.

Helaas is de situatie de afgelopen weken niet veel verbeterd. Er waren mensen, voornamelijk volwassenen, die naar huis reisden, vooral naar Kiev. Maar degenen die met kinderen kwamen, zijn voorzichtiger en gingen niet naar huis. Sommige vluchtelingen vertrokken naar het buitenland, maar veel nieuwe mensen kwamen naar Transcarpathia, vooral vanuit de regio's Luhansk en Donetsk (de meest getroffen oorlogsgebieden). Het aantal vluchtelingen veranderde dus nauwelijks, er kwamen alleen maar weer nieuwe mensen bij.

De spanningen in steeds meer onderkomens nemen helaas toe naarmate de tijd verstrijkt. De vluchtelingen worden steeds gespannener, dromen ervan naar huis te gaan. Helaas zijn er veel mensen die nergens heen kunnen, ze zijn hun huizen kwijtgeraakt. Er zijn ook steeds meer spanningen tussen vluchtelingen onderling, er zijn conflicten. We kunnen begrijpen hoe moeilijk deze situatie is: de meeste mensen dachten dat ze hier maar voor een paar dagen zouden blijven, terwijl ze hier nu al vele weken zijn, en nog steeds geen hoop op een goede afloop hebben. Ook de helpers die hen steunen worden moe en raken uitgeput. Het zal heel moeilijk worden als de oorlog nog lang duurt.

Er zijn plaatsen waar veel mensen betrokken zijn bij deze hulpverlening, maar ook plaatsen waar veel minder vrijwilligers zijn. Kortom, er is voortdurend behoefte aan materiële hulp. Tegelijkertijd zien we hoe belangrijk het is dat we hen regelmatig ontmoeten en proberen te bemoedigen, zowel de vluchtelingen als de helpers. Ook is het heel belangrijk dat ze ervaren dat we hen niet vergeten. En vooral is het erg belangrijk voor ons, dat jullie bidden voor de Transkarpatië en de Oekraïners dat God hen en ons kracht en vrede geeft: dat is zo hard nodig.

Afgelopen week hebben we weer verschillende onderkomens bezocht. We noemen de volgende.

Kleuterschool in Gut

Momenteel wonen hier 19 mensen. Ze kwamen uit de gebieden van Donetsk en Loehansk. Ze zijn bijna allemaal erg arm, en niet alleen arm, maar velen van hen zijn ook ziek. De moeder op de foto heeft een 4-jarig kind, en een 16-jarig kind dat helaas doofstom is (u kunt hem aan de rechterkant van de foto zien). De moeder is weer zwanger. Haar man is helaas meegenomen voor een militaire training en kan dus niet bij zijn gezin zijn, ook al heeft ze een ziek kind.

De andere moeder heeft twee jonge zoons en het is zo verdrietig dat ze allebei psychiatrische problemen hebben. De huidige ellendige situatie is niet bevorderlijk voor het leven van deze gezinnen, de moeiten worden alleen maar verergerd door de oorlog. Terwijl deze jongeren zo hard een rustige omgeving behoeven. Maar daar is nog geen uitzicht op.

Kisbégány

13 vluchtelingen huurden een boerderijtje waar ze in erbarmelijke omstandigheden wonen. Ze hadden tot nu toe in een kleuterschool gewoond, maar twee dronken vluchtelingen dreigden hen op een dag te vermoorden. Ze werden zo bang dat ze 's nachts de kleuterschool verlieten. Ze hebben 6 kinderen bij zich. Het zijn hele lieve mensen, en ondanks de omstandigheden, heel gelukkig daar. Ook al hebben ze geen badkamer en kunnen ze niet over een geriefelijk kamer beschikken, genieten toch van de rust waarin ze nu verkeren. Het is tot nu toe de armste plek die we tot nu toe hebben bezocht.

We vroegen hen naar hun huizen. Die staan nog steeds overeind. Maar in de buurt waar zij wonen is veel misdaad. Criminelen zoeken huizen op die zijn verlaten en plunderen die, nemen alles mee wat ze maar kunnen vinden.

Bakta kleuterschool

In dit onderkomen is twee weken geleden een baby geboren. De situatie om voor het kindje te zorgen is bepaald niet ideaal zoals thuis in een eigen omgeving. Veel mensen zitten in één kamer – en dat is ongemakkelijk. De vader is er ook en moet op dit moment alleen wel naar de naburige stad om daar als militair dienst te doen. Maar de grote zorg van dat gezin is dat hij volgende week naar Oost-Oekraïne moet om daar deel te nemen aan de oorlog. Er is veel angst en spanning in dit gezin. Het is erg moeilijk om in zulke omstandigheden een jonge moeder te zijn. Ik kan maar één foto, die haar man heeft genomen laten zien, want ze zijn overal bang voor.

Net als eerder hebben we de afgelopen dagen weer soortgelijke dingen gekocht voor de bovengenoemde plaatsen: vlees, worstjes, ontsmettingsmiddelen, shampoos, luiers, boter, kaas, wasmiddelen, yoghurt, snoep, fruit, enzovoort. Ook zijn er dingen die we speciaal voor de kinderen kopen. Nogmaals bedankt voor alles wat we van jullie krijgen en dat we kunnen doorgeven aan hen die hier jullie hulp zo nodig hebben.

Helaas wordt de situatie in Transkarpatië ook steeds moeilijker: vandaag was er voor het eerst een raketaanval die Transkarpatië raakte. Ook is het moeilijk om aan brandstof te komen, vooral diesel. Het bleek de laatste paar dagen niet mogelijk om het in te slaan wat ons vervoer bemoeilijkt. Het gaat binnenkort vooral ook voor probleem zorgen bij het boerenwerk want dan kunnen zij het landwerk in de lentetijd niet doen.

Helaas lijkt de situatie niet te verbeteren, maar we weten dat God de Heere in alle dingen is. En 'we weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn'.

God zij ons allen genadig.

God zegene jullie allemaal.

Broeders en zusters uit Transkarpatië.

Financieel overzicht

Uit bovenstaand verslag blijkt dat de fysieke oorlog ook Subcarpatia binnenkruipt. De eerste raketinslagen werden gemeld. Wat zal dat voor de Transkarpaten (Transcarpathia en Subcarpatia zijn namen voor hetzelfde gebied, zie kaartje hieronder) en m.n. ook voor onze broeders en zusters daar betekenen? Geen mens die het weet.

Het is hartverscheurend als je leest wat de mensen in Oekraïne meemaken. Allereerst denken we dan aan de mensen die al vele weken lang ondergronds leven in steden die zwaar gebombardeerd worden als Marioepol en Charkov. De groeiende onzekerheid over de toekomst, de grote zorg om mannen en vaders die aan het front vechten, het verlies van alle bezittingen!

Maar ook aan 'klein leed', wat heet, zoals onze hulpverleners die dagelijks opmerken. Samenleven in kleine ruimten met mensen die je niet hebt uitgekozen. Ook met mensen die allerlei psychische problemen en trauma's hebben opgelopen en niet de zo noodzakelijke rust kunnen vinden, gemis aan basale voorzieningen, zelfs confrontatie met criminaliteit.

Denk voor een moment in dat deze ellende onszelf persoonlijk zou treffen. Je huis verwoest, vluchtend naar een onbekend land waarvan je de taal niet kent, afhankelijk worden van de goodwill en vrijgevigheid van onbekenden.

Haast niet te dragen.

Wat mag het dan ons blij maken dat daar broeders en zusters zijn die zich inspannen 'wel te doen aan alle mensen en in het bijzonder geloofsgenoten'. Bemoedigen waar dat kan, niet alleen materieel maar ook met het evangelie. Die kracht putten uit het Woord om de dagelijkse grote moeiten mee te dragen. Hun verwachting is van de Heere, Hij zal het maken, zo geloven zij, zie het slot van het verslag.

En wij?
Onze broeders en zusters vragen ons allereerst voortdurend om hun nood voor de Heere te brengen. Laten we dat niet vergeten nu in de media de aandacht voor deze verbijsterend wrede oorlog wat lijkt te verflauwen, en misschien ook wel wat in onze beleving. Want de strijd is nog volop gaande en de beslissende slag om een nieuwe rechtvaardige vrede moet nog komen.

En verder, gewoon financiële steun blijven geven. Laten we doen wat we kunnen. We hebben het gesprek met de broeders en zusters over het plan voor de komende maanden nog niet kunnen afronden. Maar we willen graag voor wat langere tijd, denk aan een aantal maanden hen van een vast bedrag per maand voorzien zodat ze weten waar ze met ons aan toe zijn en geen zorgen hoeven te hebben over eten en drinken en andere basale voorzieningen. Om nu al de gedachte wat te bepalen: $5000/maand. Het zou fijn zijn als er door toezeggingen ook al enige duidelijkheid komt dat dat haalbaar is.
De volgende keer hopen er weer op terug te komen.

Giften kunnen worden overgemaakt op

NL88RBRB0827785585  Diaconie De Gereformeerde Kerk Opeinde eo.
Vergeet niet te vermelden Oekraine.

Vertalingen: DJB