Signalen 124

R. Sollie-Sleijster

01-05-21

Overheid ruimte geven om kerk te sluiten is zaak van grondrechten wegen

RD 26-4-2021

De twitteraar was duidelijk: ‘Helemaal terecht. Dicht met die handel. Er is ook vrijheid van onderwijs en een school kan ook dicht.’ Het is een weerspiegeling van het maatschappelijk klimaat. Wat denken die kerken wel, dat ze meer zijn dan een theater of voetbalclub? Geloof is ook maar een mening, hoor. En als iedereen lijdt onder corona, dan moeten kerken dat ook…

Aanleiding was een recent ingediend wetsvoorstel van het kabinet om burgemeesters de gelegenheid te geven een kerk of moskee voor tien dagen te sluiten. De twitteraar vond dit een goed idee, maar een aantal christenen reageert kritisch. Toch vindt de hoofdredactie van het RD dat zo’n voorstel evenwichtig en op eigen merites moet worden beoordeeld. Daarbij komen vier dingen in beeld.

Allereerst kan godsdienstvrijheid nooit onbeperkt zijn. Een kerkgebouw kan bijvoorbeeld wel gesloten worden als de brandveiligheid in geding is. Of volgens het advies van de Raad van State als tijdens een pandemie de volksgezondheid ernstig bedreigd wordt.

In de tweede plaats moeten gemeentelijke overheden eerst in gesprek met kerkenraden en kijken of er geen andere oplossingen zijn.

En verder is het een tijdelijke wet, zodat elke drie maanden moet worden gekeken of deze inbreuk op de godsdienstvrijheid nog noodzakelijk is.

De vierde overweging hierbij is de constatering dat het in Nederland nog zo slecht niet is. Vergelijking met andere, vergelijkbare landen laat zien dat in België de wet bepaalt dat tijdens de coronapandemie in godsdienstige samenkomsten maximaal 15 bezoekers aanwezig mogen zijn.

En ook Canada kent een veel strenger regiem.

Natuurlijk wordt de hoofdredactie niet blij van dit wetsvoorstel, maar het moet wel in het juiste perspectief worden gezien, en de hoop is dat dit soort maatregelen snel tot het verleden zullen behoren. Concluderend vindt zij het een taak voor met name de christelijke partijen in de politiek om dit te bewaken.

Snelle afbraak van christelijke waarden

RD 17-4-2021

In een ander hoofdredactioneel commentaar spreekt het RD over de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden. Tijdens zijn campagne beloofde hij een humaner opvang voor immigranten vanuit Midden-Amerika. Tot nu toe is hij daar bepaald niet in geslaagd.

Waar hij wel in slaagde was in de afbraak van de joods-christelijke waarden, zoals die zo’n 250 jaar de basis van de Amerikaanse samenleving waren. Biden draaide al direct het transgenderbeleid van Trump terug. Zo mogen transgenders nu gebruik maken van toilet- en douchegelegenheden van hun keuze.

Ook het abortusbeleid van Biden staat haaks op dat van zijn voorganger. Waar deze de subsidiekraan dichtdraaide, tast Biden weer diep in de buidel voor deze organisaties.

Het zijn beangstigende dingen voor veel christenen in de VS. Zij vrezen voor een toekomst waarin zij nergens meer gehoor vinden. De republikeinen zien dat de democraten nu zelfs de laatste rem op de libertijnse ontwikkelingen willen aanvallen. Het Hooggerechtshof kon tot heden al te progressieve beleidsbeslissingen terugdraaien of de uiterste consequenties daarvan afwijzen. Zo konden christelijke instellingen nog vasthouden aan hun identiteit.

Maar Biden wil nu een studie om te zien of het aantal opperrechters kan worden uitgebreid. Zo zou de conservatieve meerderheid kunnen verdwijnen. Democraten in het congres hebben al voorgesteld vier extra rechters te benoemen. De opzet is duidelijk: de VS moeten een libertijns land worden. En rechters moeten daaraan meewerken. Een gevaarlijke ontwikkeling, want zo wordt de rechtspraak een speelbal van de politiek. In de dertiger jaren kreeg een president die ook het hooggerechtshof wilde hervormen het verwijt een dictator te zijn. Dit ter waarschuwing voor Biden.

Een waardevolle herdruk

Nader Bekeken – april 2021

Ds. Perry Storm wijst op de herdruk die onlangs verscheen van het bekende, of tegenwoordig misschien minder bekende, boekje Een eeuwig verbond van prof. J. Kamphuis. Destijds in 1984 werd het uitgegeven bij Vijlbrief, Haarlem ter gelegenheid van de herdenking van 40 jaar vrijmaking. Uitgever is nu de Stichting Gereformeerd Maandblad, dat ook Weerklank (opinieblad van de GKN) uitgeeft.

Het eerste en grootste deel van het boek, ‘Het recht van het verbond’, geeft een beschrijving en analyse van de dogmatische kant van de geschiedenis van de Vrijmaking: de strijd om verbond en doop. Je kunt haast nergens beter terecht voor een helder en diepgaand verslag van deze kerkstrijd. Het was geen onbegrijpelijke dogmatiek, geen ‘gepietepeuter’, maar het was van bijzonder veel belang en is dat nog steeds, juist ook voor ons geloven vandaag.

In het tweede deel van het boek, ‘Leven in het verbond’, komt de actualiteit nog mooier uit. Het is een uitwerking van een lezing voor FQI in Kampen in 1983. Storm herinnert zich nog dat de lezing veel indruk maakte. Dat is nu bij herlezing door hem opnieuw het geval. De lezing is een mengeling van aandacht voor moderne literatuur, een peiling van het eigentijds levensgevoel, een diepteboring in de leer van de Schrift en een bevindelijke gloed, zoals Kamphuis als spreker en schrijver dat kon. Het was wat hem zo boeiend maakte. Ook zag Kamphuis toen al scherp hoe sterk het leven in Gods verbond op zijn trouw beproefd zou gaan worden op het terrein van het vijfde en zevende gebod: de relaties ouder-kind en man-vrouw.

Het werk van Kamphuis is net als dat van prof. dr. C. Trimp te snel buiten beeld geraakt. Storm hoopt dan ook dat door deze heruitgave het werk van Kamphuis weer gelezen zal worden. In zijn werk is veel te vinden dat ook vandaag kan helpen om gereformeerd te blijven of weer te worden: van harte, bevindelijk en met Schriftuurlijke diepgang en met overtuigde instemming met de belijdenis.