Een Bijbelse visie op het huwelijk (3)

Dr. C. van Dam, emeritus oudtestamenticus Canadian Reformed Churches
30-11-19

Same-sex marriage

Omdat Gods ontwerp voor het huwelijk in onze samenleving wijd en zijd veracht en aan de kant geschoven  is, was het een betrekkelijk kleine stap om toe te geven aan dwingende vragen om het homohuwelijk. Voorstanders van het same-sex huwelijk zeiden dat iedereen die een toegewijde liefdevolle relatie met een ander heeft, zelfs als dat iemand van hetzelfde geslacht is, moet worden toegestaan hun relatie als een huwelijk te laten erkennen.

Het is evenwel belangrijk om te zien dat het same-sex huwelijk volstrekt antithetisch is en vijandig aan wat God heeft gezegd over wat het huwelijk moet zijn. Het homohuwelijk gaat openlijk in tegen elk ontwerp van de Almachtige voor het huwelijk. Ook gaat het volledig in tegen wat de samenleving vrijwel universeel de hele geschiedenis door als een huwelijk heeft beschouwd.

God zei dat het huwelijk voor man en vrouw is. God ontwierp twee geslachten op zo’n wijze dat zij elkaar emotioneel, geestelijk en lichamelijk aanvullen en compleet maken. Hoewel de eenheid van het huwelijk inderdaad meer is dan het lichamelijke, kan toch deze eenheid niet van het seksuele worden gescheiden en het seksuele kan niet van de voortplanting worden gescheiden. Het huwelijk is waar God het krijgen van kinderen wilde laten plaatsvinden. Het huwelijk is de plaats waar de vader en moeder elk een rol hebben te vervullen in voortplanting en opvoeding. Het huwelijk is waar het gebeurt. Dat is waar de samenleving haar basis heeft.

Maar het same-sex standpunt inzake het huwelijk kan hiervan niet meer afwijkend zijn. Waar God mannelijk  en vrouwelijk samenbracht, gaat het bij het homohuwelijk over twee identieke geslachten die samenkomen. Waar God het huwelijk instelde om kinderen te krijgen, zeggen voorstanders van same-sex dat voortplanting niets met het huwelijk te maken heeft. Terwijl God mannelijke en vrouwelijke organen zo ontwierp dat ze voor elkaar bedoeld zijn, vindt in het homohuwelijk seksueel verkeer plaats dat ingaat tegen het ontwerp van de Schepper.

Het is geen wonder dat God homoseksueel verkeer in zijn Woord streng veroordeelt. De apostel Paulus neemt bijvoorbeeld praktiserende homoseksuelen op in zijn lijst van degenen die het koninkrijk van God niet zullen beërven (1 Kor. 6:9). God veroordeelde de homoseksuele praktijk om de scheppingsordinantie van het huwelijk en de integriteit van het gezin te beschermen (Lev. 18:22; 20:13). Dit alles betekent dat het homohuwelijk openlijke opstand tegen God en zijn verordeningen is en het heeft daarom desastreuze gevolgen voor de samenleving. Laten we drie van zulke gevolgen overwegen.

Herdefiniëring van het huwelijk

Omdat het homohuwelijk niets te maken heeft met de gave die God aan het begin van de wereldgeschiedenis aan de mensheid gaf, is de implicatie dat, terwijl het homohuwelijk door de samenleving wordt geaccepteerd, wij gevaar lopen uiteindelijk het huwelijksinstituut, zoals God het heeft verordineerd en wij het kennen, kwijt te raken.  Zo eenvoudig is het. [i] Wat de homolobby zegt is niet waar: dat het homohuwelijk alleen maar een toevoeging is aan wat het huwelijk reeds is. Eerlijke homoseksuelen erkennen dit, en lesbo’s en gays geven toe dat het homohuwelijk niet gelijkwaardig is aan het huwelijk zoals we dat nu kennen. Want de sociale opbouw die inherent is aan het same-sex project, maakt het nodig het huwelijk opnieuw vorm te geven en roept veel nieuwe vragen op. Moet aan welke twee mensen ook maar, die willen ‘huwen’ omdat ze elkaar liefhebben, dan niet het voorrecht van een huwelijksrelatie worden gegeven?  Waarom kunnen dan een liefhebbende broer en zus elkaar niet huwen, of een liefhebbende vader en zoon? Het is opmerkelijk dat same-sex ook polygamie (meer dan één vrouw of man) en polyamorie (een open relatie in één huishouden om zoveel mensen lief te hebben als je maar wenst) heeft bevorderd en aangemoedigd. Waarom moet het huwelijk tot twee mensen worden beperkt? Waarom niet een open huwelijk hebben, een groepservaring? Op welke gronden zou je dat kunnen en willen afwijzen, als liefde en toewijding aan elkaar de enige basis voor het huwelijk is? Als we het traditionele maatschappelijke begrip van het huwelijk kwijtraken en het een inhoud krijgt  wat een individu ook maar prefereert, kunnen de gevolgen enorm zijn. Die zullen niet onmiddellijk zichtbaar worden, maar geleidelijk ontstaan. Het wekt dan ook geen verbazing dat er homo’s zijn die zich tegen het same-sex huwelijk uitspreken vanwege de potentiële vergaande gevolgen voor de manier waarop de maatschappij zich ordent. [ii]

Als je het huwelijk in lijn met de homoagenda definieert, is eén van de implicaties dat zich een radicaal individualisme gaat ontwikkelen. Dan bepaalt het individu helemaal wat een 'normaal huishouden' is en wat in seksueel opzicht wordt toegestaan. Alles moet kunnen. De staat zal maar weinig normen meer kunnen opleggen. Omdat homoseksuele relaties in het algemeen heel kwetsbaar zijn, meer geweld kennen en heel snel verbroken worden [iii], zal het homohuwelijk waarschijnlijk over de hele linie trouw ondermijnen, ook binnen normale huwelijken. Een samenleving die alle mogelijke vormen van seksuele promiscuïteit tolereert, vormt een bedreiging voor stabiele gezinnen.

Radicaal individualisme is het tegenovergestelde van het huwelijk zoals God dat heeft ontworpen. Het is puur werelds. [iv] Het huwelijk stelt het mannelijk en vrouwelijk zijn voorop. De grote betekenis van het huwelijk is dat, terwijl man en vrouw 'ontworpen' zijn met diepgaande verschillen, deze verschillen in het huwelijk zó gerelateerd zijn dat de een aanvult aan wat de ander ontbreekt. Samen scheppen ze iets dat groter is dan afzonderlijke personen. Denk aan een strijkstok en de viool, de houten stok met de snaren die lopen van het ene eind naar het andere. Individueel kunnen viool en strijkstok niet zoveel. Twee stokken samen kunnen geen muziek maken, maar zich alleen maar aan elkaar spiegelen, omdat ze hetzelfde zijn. Ze vullen elkaar niet aan. Maar viool en zijn strijkstok kunnen door hun verschillende vormen, samen iets scheppen dat veel groter is dan ze ieder voor zich kunnen. Hetzelfde kan gezegd worden van man en vrouw. Het huwelijk is het samenkomen van de twee verschillende mensen om er één geheel van te maken. Same-sex eenheden maken samen geen menselijk geheel. Ze missen een onmisbaar menselijk element: òf het mannelijke, òf het vrouwelijke element.

Dit is niet alleen maar een kwestie van voortplanting. De interactie tussen man en vrouw voorziet in geweldige en niet te vervangen nut voor beiden omdat de geslachtelijke verschillen in ieder deel van ons wezen zijn geworteld. Mannen en vrouwen zijn niet inwisselbaar. Ze zijn geheel verschillende identiteiten en hebben elkaar nodig om compleet te zijn. Liefde en toewijding alléén vormen geen huwelijk, het vereist twee verschillende geslachten. Zoals we in het eerste artikel van deze serie zagen, is dat inderdaad zoals God het huwelijk heeft ontworpen. Deze relatie opnieuw inhoud geven is vragen om ellende, ook voor de maatschappij als geheel.

Een deel van die ellende is dat de herdefiniëring van het huwelijk en het individualisme die meekomen met het homohuwelijk de positie van kinderen in gevaar brengt.

De plaats van kinderen

Het zijn juist de kleinen die de prijs betalen. Biologisch gezien is er voor hen geen ruimte in het homohuwelijk. Maar voorstanders van het homohuwelijk beweren dat het huwelijk als zodanig niets met baby’s, voortplanting of het krijgen van een moeder en een vader te maken heeft. [v] Het gaat er tenslotte alleen maar om wat je als volwassenen samen prettig vindt. Kinderen vormen een sta in de weg. Het is niet om de kinderen dat homoparen samenkomen. Persoonlijk plezier en niet het grootbrengen van kinderen staat op de agenda.

Natuurlijk zijn er wel wat homoparen die kinderen willen, maar zij kunnen zelf geen nakomelingen voortbrengen. Waar een kind wél gewenst is worden kunstmatige middelen voor de conceptie met sperma of een eicel van een derde partij gebruikt. Als traditionele huwelijken kinderen hebben, waarom kunnen dan per slot van rekening de homoparen geen kinderen hebben als zij dat wensen? Het is hun recht als getrouwde mensen.

Maar is het eerlijk tegenover een kind als het in een omgeving wordt grootgebracht die van nature niets met voortplanting heeft te maken? Hoe zal dat zo’n kind beïnvloeden? Er zijn horror verhalen in de strijd om het ouderlijk gezag in homorelaties, waarbij rechtbanken moeten proberen uit te zoeken wie de echte ouders zijn. [vi] Bovendien moet een kind weten wie zijn of haar biologische vader en moeder zijn. Geadopteerde kinderen zoeken vaak naar hun biologische ouders vanwege de noodzaak om te weten wie zij zijn. Maar een kind dat in een homoseksuele context opgroeit, weet misschien nooit wie dat zijn. En zo’n kind zal nooit zowel een vader als een moeder hebben om voor hem of haar te zorgen.

Studie na studie laat zien dat kinderen zowel een vader als een moeder nodig hebben om een evenwichtige en behoorlijke opvoeding te krijgen en zo te groeien naar een eigen identiteit. Kleine jongens die bijvoorbeeld opgroeien in afwezigheid van een vader, denken dat man-zijn betekent zo min mogelijk op een vrouw te lijken, en worden zo agressief. Kinderen die worden grootgebracht buiten een traditioneel huwelijk lopen een substantieel risico op ongeveer alle negatieve uitkomsten die sociale wetenschappers maar kunnen meten. Zo hebben zij bijvoorbeeld meer kans op school te falen, te lijden onder fysieke en psychische problemen, slachtoffer van misbruik te worden en zich te ontwikkelen tot jeugddelinquenten. Het bevestigen van een homoseksuele levensstijl zal ook pedofiele activiteiten aanmoedigen. [vii] In homohuwelijken gaat het niet om een veilige plaats voor kinderen te creëren, maar om seksuele vrijheid te hebben, erkend door de samenleving.

Het huwelijk als instelling is de plaats geweest waar kinderen worden beschermd, opgevoed, geliefd en waar ze opgroeien met een duidelijke identiteit en zicht op hun plaats in de samenleving. Dat verandert drastisch, nu het same-sex huwelijk wettig is erkend. Kinderen worden losgemaakt van hun biologische verleden en hebben niet meer dan een schemerige verbinding met een grotere familiekring. Bloed, geslacht en familiebanden krijgen nog amper aandacht, dit tot schade van het kind en zijn of haar identiteit en plaats in de samenleving. Het is hoogstwaarschijnlijk dat het erop uit zal lopen dat de staat de kinderen uit homohuwelijken zal moeten opvoeden. Zo’n huwelijk is niet langer gericht op generaties en genealogie. Het zal verleden en toekomst niet langer verbinden.

Een derde gevolg van het homohuwelijk dat genoemd kan worden, is de verwoesting die het aanricht.

Verwoestende consequenties

De medische consequenties van het herdefiniëren van het huwelijk tot same-sex zijn potentieel verschrikkelijk. Als de maatschappij alcoholisme bestrijdt om de verwoesting die het aanricht, heeft zij ook de plicht homoseksueel gedrag te bestrijden vanwege de nog ergere verschrikking die zij aanricht, zowel ten aanzien van personen die erbij betrokken zijn, als t.a.v. de samenleving als geheel. Studies hebben laten zien dat homoseksuelen een afname van 25 tot 30 jaar in levensverwachting hebben vergeleken met de bevolking als geheel. Homo’s stellen zichzelf bloot aan een hele reeks ziekten, inclusief leverziekte, besmettelijke hepatitis, AIDS, kanker van het rectum en ze kennen een hoger aantal slachtoffers van suïcide en geestesziekte. [viii] Het getuigt niet van naastenliefde om zulke gezondheidsrisico’s in het leven van medeburgers te veronachtzamen.

Bovendien, en dat is nog belangrijker, zullen homohuwelijken onze maatschappij verder aan Gods oordeel prijsgeven. Er rust geen zegen op. Integendeel, het brengt een vloek over de samenleving, zoals je niet alleen kunt zien bij de gezondheidskant van dit onderwerp, maar ook in de verzwakking van het gezin en de structuur die de samenleving als geheel samenbindt.

Wat moeten wij doen?

Wat moeten wij, die het huwelijk zoals God het heeft verordend willen verdedigen, in de huidige situatie doen? We kunnen aan het volgende denken.

We moeten thuis beginnen en de wereld laten zien wat het verlossende werk van Christus voor onze huwelijken en gezinnen betekent. Onze huwelijken moeten de liefde van Christus en zijn kerk weerspiegelen (vgl. Ef. 5:21-33). Onze huwelijken en gezinnen moeten een baken van hoop zijn in een donkere wereld, zodat men ons vraagt naar de reden van onze blijdschap (vgl. 1 Pet. 3:15). Een zoutend zout in de maatschappij zijn is een belangrijke manier om die te beïnvloeden. Als christenen kunnen we homoseksuelen die moeite met hun geaardheid hebben, hoop geven met het evangelie. Er zijn geen boeien waarvan de Geest van onze opgestane Heiland ons niet kan bevrijden. Hij is almachtig en Hij kan het doen (1 Kor. 6:9-11).

Benadruk tegenover anderen dat we niet onze lievelingsconcepten verdedigen, maar Gods ontwerp voor het huwelijk. Hij stelde het in en naar Hem moeten we luisteren. Gods rechten gaan altijd boven zelfbedachte mensenrechten! Hij heeft in zijn Woord duidelijk gesproken en zijn Woord geeft ons het gezag om hierover vrijuit te spreken.

NOTEN:

[1]  Voor dit onderwerp en voor wat volgt in deze alinea zie Daniel Cere: “Redefining Marriage? A Case for Caution  (12-2-2003), 9-10. Zie http://www.marriageinstitute.ca/pages/issues.htm (zoek onder Cere).

Dr. Cere doceert aan McGill en de lezing waar we hier naar verwijzen, is een herziene versie van de voordracht voor de zittende Commissie van Justitie en Mensenrechten van het Huis van Afgevaardigden.

Zie ook Maggie Gallagher “What Marriage is For”, The Weekly Standard, vol. 8. nr. 43 (2003). Te lezen op www.weeklystandard.com.

[ii]  Zie bijv. Katharine Young en Paul Nathanson: “Answering Advocates of Gay Marriage” The Australian Family, nummers van juli en november 2003, vooral “Claim 20” in het november artikel. Beschikbaar op http://www.family.org.au/journal/2003/j20031103.html.

[iii] Bijvoorbeeld in een onderzoek onder 1.000 homoseksuelen in en rond Chicago werd gevonden dat 84% van de blanken en 77% van de gekleurde homoseksuele mannen gedurende hun leven 50 of meer homoseksuele partners hadden. Slechts 3% van de blanke en 9% van de zwarte homoseksuelen hadden minder dan 10 homoseksuele partners tijdens hun leven gehad.  See Gagnon: The Bible and Homosexual Practice (Nashville: Abingdon, 2001), 453. Cijfers uit een Australische studie van 1997 en een Nederlandse studie van 1994 zijn vergelijkbaar, Gagnon, The Bible and Homosexual Practice, 455-456.

Over geweld en stabiliteit zie ook When Two Become One: The Unique Nature and Benefits of Marriage (2^de editie; Markham, Ont.; Evangelical Fellowship of Canada, 2003), 19.

[iv] Wat volgt is gebaseerd op G.L. Stanton en B. Maier, Marriage on Trial. The Case Against Same-sex Marriage and Parenting (Downers Grove, Ill.: InterVarsity, 2004) 24-25.

[v] Deze visie heeft er zelfs in geresulteerd dat bijvoorbeeld het Hoog Gerechtshof van Vermont heeft uitgesproken dat het huwelijk in de staat Vermont niets met voortplanting van doen heeft. Zie Maggie Gallagher: “What Marriage is For”, The Weekly Standard vol. 8, nr. 45 (1003) 3. Te lezen op www.weeklystandard.com.

[vi] Zie bijv. Chuck Colson: “The Wisdom of Solomon”, Breakpoint with Charles Colson, 11-8-2004. Te lezen op http://www.FamilyPart.On.CA/ (ga naar library, news, family, “family redefinition hurts children”).

[vii] Maggie Gallagher: “Testimony on the Marriage Affirmation and Protection Amendment (H3190)” Massachussets Statehouse, 28-4-2003, p. 1-2. Te lezen op http://www.marriageinstitute.ca/pages/issues.htm

Zie ook bijv. K.D. Pruett: Fatherneed. Why Father Care is As Essential As Mother Care for your Child (Free Press: New York, 2000)

Over kindermisbruik of pedofilie, zie Gagnon: The Bible and Homosexual Practice, 479-480.

[viii] Zie Gagnon: The Bible and Homosexual Practice, 472-473. Over geestesziekten: het Netherlands Mental Health Survey and Incidence Study, verslag hiervan in de Archives of General Psychiatry in 2001, dat “mensen met homoseksueel gedrag een groter risico hebben op psychiatrische ziektes”. Dit onderstreept het feit dat het besluit van de American Psychiatric Association van 1973 om homoseksualiteit te verwijderen uit de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders politiek gemotiveerd was. Dit was niet het resultaat van nieuw onderzoek. Peter Sprigg: “homosexuality: The Threat to the Family and the Attack on Marriage” Family Research Council nr. 99 (14-10-2004). Te lezen op http://www.frc.org/get.cfm?i=PD04F018v=PRINT

Dit artikel verscheen eerder in Clarion (CanRC) en is het derde en laatste deel van een drieluik (oktober 2019).

Vertaling: R. Sollie-Sleijster